Budynek zlokalizowano w villowej dzielnicy Koszalina, na pochylonej w stronę południową działce, graniczącej od północy z lasem miejskim, w niewielkiej odległości do zaprojektowanych wcześniej  domów H3 z 1998 oraz H12 z 2008 roku. Poza nielicznymi wyjątkami na otaczającą zabudowę składają się niewyróżniające się swą formą domy jednorodzinne powstałe po roku 1990.

Projekt H14 stanowi współczesną interpretację tradycyjnego w swej formie domu mieszkalnego: prosta forma nakryta symetrycznym dachem wielospadowym. Zewnętrzna konwencjonalność formy budynku została wzbogacona o niewielkie patio położone w środku budynku, którego najważniejszym celem jest doświetlenie wnętrza oraz wizualne jego połączenie.

Niekonwencjonalnie też posadowiono dom. W związku z nachyleniem terenu w stronę wejścia na działkę oraz decyzją o jak najmniejszej ingerencji w naturalny spadek terenu, zdecydowano się na podniesienie domu o około 3 metry ponad teren. Wyniesiona kondygnacja mieszkalna została oparta na masywnych podporach od strony ulicy oraz niewielkiej części podziemnej, zawierającej pomieszczenia pomocnicze oraz dodatkowe wejście do domu, od strony lasu. Główne wejście do domu zlokalizowano od strony południowej, symetrycznie na przedłużeniu wejścia na działkę, pod budynkiem, poprzez doświetlające dom patio i umieszone w nim schody.

Wnętrze zaprojektowano w oparciu o tradycyjny podział na część dzienną i nocną z wejściem do budynku pomiędzy tymi strefami. Interpretacją własną tego powszechnie stosowanego typu jest połączenie obu części strefą wejściową z jednej strony oraz zadaszonym tarasem, zlokalizowanym pomiędzy pokojem dziennym oraz sypialnią. Taras ten stanowi integralną część domu i jest dodatkowym, letnim pokojem.

Zasadniczą, górną część budynku wykonano w konstrukcji drewnianej i wykończono w całości gontem z modrzewia syberyjskiego. Elementy znajdujące się poniżej poziomu mieszkalnego zaprojektowano jako żelbetowe z odsłoniętą strukturą betonu architektonicznego.